Klasyfikacja wloskich win

Vini da tavola - wina stołowe. Jest to najniższa kategoria win włoskich.

IGT (Indicazione Geografica Tipica) - stanowią one (2005) około 20% produkcji win włoskich. Klasa ta ma stanowić krok pośredni do ewentualnego ubiegania się o wyższą klasę.

DOC (Denominazione di Origine Controllata) - określa obszar uprawniony do posługiwania się daną nazwą, dozwolone szczepy winogron, gęstość uprawy, wydajność winnicy, minimalną zawartość alkoholu.

DOCG (Denominazione di Origine Controllata e Garantita) - jest szczytem włoskiej klasyfikacji win, z gwarantowanym pochodzeniem wina. Do niedawna w kategorii mieściło się zaledwie 25 win: Acqui or Brachetto d'Acqui, Albana di Romagna, Asti, Barbaresco, Bardolino Superiore, Barolo, Brunello di Montalcino, Carmignano, Chianti, Chianti Classico, Franciacorta, Gattinara, Gavi lub Cortese di Gavi, Ghemme, Montefalco Sagrantino, Ramandolo, Recioto di Soave, Sforzato di Valtellina lub Sfursat di Valtellina, Soave Superiore, Taurasi, Torgiano Riserva, Valtellina Superiore, Vermentino di Gallura, Vernaccia di San Gimignano, Vino Nobile di Montepulciano.

Zaledwie 73 wina z 20 regionów szczycą się tą klasyfikacją. 

IGT - Indicazione Geografica Tipica (od 1992 roku)

Do tej kategorii należą słynne „supertoskany”, czyli toskańskie wina stołowe, jak legendarna Sassicaia (jedno z najdroższych włoskich), a także wina z Piemontu, Veneto i obecnie za „wielką trójką” z wielu innych regionów. Dla tych win najistotniejsze jest pochodzenie z określonego regionu.

 

Poza wymienionymi wyżej kategoriami na etykietach win włoskich znaleźć można informacje dotyczące nazwy wina, najczęściej tym samym posiadłości oraz nazwiska właściciela, liczbę lat leżakowania wina - Riserva oraz Classico - oznacza najlepsze wino w każdej strefie jakościowej.