halloween

Halloween (All Hallows Eve czyli wigilia Wszystkich Świętych) to święto obchodzone w przeddzień Wszystkich Świętych, czyli 31 października. Dziś zwyczaj ten jest okazją do zabawy, 2 tysiące lat temu był on traktowany śmiertelnie poważnie. Tradycja wywodzi się od starożytnych Celtów (dzisiejsze tereny Anglii, Walii, Szkocji, Irlandii). Ludy te wierzyły, że w wigilię Wszystkich Świętych duchy zmarłych wracają na ziemię i próbują wejść w ciała ludzi. Aby odstraszyć złe duchy Celtowie palili ogniska, przywdziewali upiorne stroje, przywdziewali maski i hałasowali wokół ognia. W sieni zostawiano również pokarm dla wygłodniałych dusz. Ślady tych wierzeń do dziś zachowały się w Szkocji oraz w Irlandii, gdzie 31 października jest świętem narodowym. Do Ameryki to mroczne święto dotarło wraz z irlandzkimi imigrantami dopiero w XIX wieku. To właśnie amerykańska odmiana z całą maskaradą, strojami i zabawą została zaszczepiona w zachodniej Europie dopiero w drugiej połowie XX wieku. Amerykanie uwielbiają Halloween. Pozwala im wykazać się pomysłowością na wiele zabawnych i ekscytujących sposobów.

W Polsce zyskało popularność dopiero w latach 90 tych. Warto wspomnieć w tym miejscu, że jego rodzimą odmianą były staropolskie dziady. Zwyczaj ustawiania dyń, zwanych "Jack-o-lantern", tłumaczy legenda irlandzka, o Jacku - pijaku i włóczędze. Bohater tej legendy namówił diabła, żeby wszedł na drzewo, następnie wyciął w pniu krzyż, co uniemożliwiło szatanowi powrót na ziemię. Kiedy Jack umarł, nie mógł pójść do nieba wskutek swoich grzechów, ale nie chciano go także przyjąć do piekła, gdyż przechytrzył diabła. Diabeł podarował mu za to znicz umieszczony w wydrążonej rzepie, aby mógł oświetlać sobie drogę w wiecznej wędrówce w ciemnościach. We współczesnej Ameryce rzepę zastąpiła większa od niej dynia.

Piramida Cestiusza

Piramida Cestiusza to monumentalny grobowiec Gajusza Cestiusza Epulona, trybuna ludowego i pretora, wchodzący w skład Murów Aureliana. Została wzniesiona w ciągu 330 dni w I wieku p.n.e. w pobliżu Porta Ostiensis, obecnie Porta San Paolo.

Jest najlepiej zachowaną i największą piramidą spośród budowanych w Rzymie po podbiciu Egiptu w 30 p.n.e.

Piramida Cestiusza ma formę ostrosłupa o wysokości 36,4 metrów i zbudowana jest na planie kwadratu o boku 29,5 metrów. Korytarz do komory grobowej został zamurowany po pogrzebie. Zobaczyć można jednak pozostałości malowideł w trzecim stylu pompejańskim.

Boki budowli obłożono blokami marmuru z miejscowości Luna (Etruria), gdzie obecnie znajdują się malownicze ruiny (obok miast Carrara i Massa).






Rycina przedstawiająca Piramidę Cestiusza rzymskiego twórcy Giovanni Battista (Giambattista) Piranesi (ur. 4 października 1720 w Mogliano Veneto, zm. 9 listopada 1778 w Rzymie) /wiad. z internetu/

obeliski

Obeliski stają w najważniejszych miejscach w mieście i sumie zachowało się ich do dnia dzisiejszego 13. Ogromne obeliski były dla Rzymian najznakomitszymi trofeami wojennymi, ponieważ w Egipcie symbolizowały nieśmiertelność i boskość faraonów.

1)Obelisk Laterański – jest obeliskiem Totmesa IV, wzniesiony przez niego w Świątyni Wschodniej w Karnaku, zbudowanej przez Totmesa III. Jego wysokość wynosi 32 metry 18 centymetrów – łącznie z podstawą 45 metrów 70 centymetrów. Stoi na Piazza di San Giovanni in Laterano. Jest najwyższym obeliskiem w Rzymie oraz najwyższym, stojącym, starożytnym obeliskiem egipskim na świecie. Jego waga szacowana jest na około 230 ton. Pochodzi ze świątyni Amona w Karnaku.

W starożytności zwany (egip. tehen-waty - jedyny w swoim rodzaju obelisk) -


2)Obelisk Watykański – prawdopodobnie jest obeliskiem Amenemhata II. Jego wysokość wynosi 25 metrów i 50 centymetrów. Stoi w centrum Placu Świętego Piotra. Przywieziony do Rzymu przez Kaligulę w 37 roku i ustawiony na Vatican Circus. Ustawiony w 1586 roku przez papieża Sykstusa V. Jest pierwszym starożytnym obeliskiem, ustawionym w czasach nowożytnych. Niestety część z hieroglifów jest nieczytelna. Pracami przy ustawieniu obelisku kierował papieski architekt Domenico Fontana. W pracach uczestniczyło 900 robotników i 140 koni. Aby ustawić obelisk, zbudowano 44 specjalne machiny - wyciagarki. Przygotowania trwały około 4 miesiecy. Jak mówi tradycja, w czasie prac panował nakaz całkowitego milczenia, wydany z całą surowością przez papieża ze względu na "bliskość grobu Apostoła oraz relikwie Krzyża Świętego", umieszczone na szczycie obelisku. Gdy już obelisk miał osiąść w swej podstawie okazało się, że źle obliczono długość lin i nie da się ich już bardzej naciągnąć. Błąd był niewielki lecz nie pozwalał na umieszczenie obelisku w pozycji pionowej. Wtedy to nakaz milczenia złamał jeden z robotników, marynarz i żeglarz, który brał udział w pracy. Krzyknął on:"Wody na liny". Kierujący pracami Domenico Fontana natychmiast zrozumiał o co chodzi. Woda spowodowała skurczenie się lin i obelisk osiadł w swej podstawie. Za swój czyn ów marynarz otrzymał przywilej, mocą którego on i jego potomkowie mieli prawo niesienia przed papieżem liści palmowych w czasie procesji, w każdą Niedzielę Palmową.

3)Obelisk Flaminio – jest obeliskiem Ramzesa II. Jego wysokość wynosi 24 metry. Stoi na Piazza del Popolo. Pochodzi z Heliopolis. Przywieziony do Rzymu przez Oktawiana Augusta w 10 roku p.n.e. i ustawiony na Circus Maximus. Odnaleziony 1587 roku wraz z obeliskiem laterańskim, pęknięty na dwie części. Ustawiony w 1589 roku przez papieża Sykstusa V. Rzeźby lwów przy podstawie dodane zostały w 1818 roku. Rzeźby te wykonał Giuseppe Valadier, który w roku 1820 uporządkował otoczenie placu. Nazwa placu pochodzi od topoli (łac.populus), które rosły w tym miejscu w czasach starożytnych.

4)Obelisk Solarny – jest obeliskiem Psametycha II. Jego wysokość wynosi 21 metrów 79 centymetrów. Stoi na Piazza di Montecitorio. Pochodzi z Heliopolis. Przywieziony do Rzymu przez Oktawiana Augusta w 10 roku p.n.e., wraz z obeliskiem Flaminio. Ustawiony jako część zegara słonecznego na Campus Martius. Odnaleziony w XVI wieku – ponownie zakopany i znów odkryty w 1792 roku. Ustawiony przez papieża Piusa VI przed Palazzo Montecitorio w tymże, 1792 roku.

5)Obelisk Macuteo – jest obeliskiem Ramzesa II. Jego wysokość wynosi 6 metrów 34 centymetry. Stoi na Piazza della Rotonda. Jest jednym z pary stojącej niegdyś przed świątynia Re w Heliopolis – drugi to Matteiano. Przeniesiony do świątyni Izydy, która znajdowała się nieopodal bazyliki Santa Maria sopra Minerva. Odnaleziony 1373 roku, został ustawiony po wschodniej stronie Santa Maria in Aracoeli na Kapitolu. Przeniesiony przed Panteon przez papieża Klemensa XI w 1711 roku i ustawiony nad fontanną zaprojektowaną przez Filipa Barigioni

6)Obelisk Minerveo – jest obeliskiem Apriesa. Jego wysokość wynosi 5 metrów 47 centymetrów. Stoi na placu przy bazylice Santa Maria sopra Minerva. Jest jednym z pary z Sais - drugi znajduje się obecnie w Urbino. Przywieziony do Rzymu przez Dioklecjana do, nieopodal stojącej, świątyni Izydy. Odnaleziony 1655 roku.

7)Obelisk Dogali – jest obeliskiem Ramzesa II. Jego wysokość wynosi 6 metrów 34 centymetry. Stoi w Termach Dioklecjana. Jest jednym z pary z Heliopolis. Drugi obecnie znajduje się we Florencji. Przywieziony do Rzymu, do świątyni Izydy. Odnaleziony w 1883 roku przez Rudolfa Lanciani'ego w pobliżu bazyliki Santa Maria sopra Minerva. Upamiętnia obecnie bitwę pod Dogali (Etiopia – 1925 r.). Na swoje obecne miejsce przeniesiony w 1924 roku.

8)Obelisk Matteiano – jest najmniejszym rzymskim obeliskiem. Jest obeliskiem Ramzesa II. Jego wysokość wynosi 2 metry 68 centymetrów. Jest drugim z pary, ze świątyni Re w Heliopolis. Pierwszy to Macuteo. Przewieziony do świątyni Izydy, która znajdowała się nieopodal bazylika Santa Maria sopra Minerva. Odnaleziony w XIV wieku, został ustawiony po wschodniej stronie Santa Maria in Aracoeli na Kapitolu. Przeniesiony do Villa Calimontana po przebudowie placu, dokonanego według projektu Michała Anioła w XVI wieku. Później obelisk zaginął. Odnalezione, na początku XIX wieku fragmenty, połączono i ustawiono w 1820 roku. /info z wikipedi/

Nie boj sie czarnego kota

Wierzysz, że czarny kot przynosi pecha? To miłe zwierzę jest przyjacielem, a nie zwiastunem kłopotów. Najwyższy czas je polubić.

Utarło się, że jeśli czarny kot przebiegnie droge, to zapowiada niepomyślne zdarzenie. Podobnie myślą Japończycy, gdzie widok kota uchodzi za zły omen. Natomiast w starożytnym Egipcie wszystkie koty uznawano za święte zwierzęta, a czarny wręcz zapowiadał szczęście. Również w niektórych okolicach Polski czarnego kota uważa się za zwiastuna niezwykłego powodzenia, lecz pod warunkiem że spotkacie go wczesnym rankiem jako pierwsze żywe stworzenie. Już przekonałaś się do tego zwierzaka? Jeżeli jeszcze masz wątpliwości, pamiętaj, że jego „złą moc” można zniweczyć. Wystarczy tylko obrócić się przez prawe ramię i splunąć trzy razy. Warto też wiedzieć, że tradycja ludowa uznaje kota – każdego – za zwiastuna gości. Jeśli „myje się” z przodu, przyjdzie mężczyzna, jeśli z tyłu – stara kobieta. Gdy liże ogon wizyta może być nieprzyjemna, lecz jeśli drapie się za uchem i gładzi po nosie – będzie udana .